تهران

هر سال قبل عید میومدم اینجا می‌نوشتم. به جز ۱۴۰۰ شایدم اسفند ۹۸ و ۹۹‌ای که پر از تاریکی بود. امسال هم تاریکی هست. اساسن انگار دیگه برای ما گذر و تغییر معنای خودش رو از دست داده و فقط پوستمون کلفت‌تر شده. امسال از پنجره که نگاه می‌کنم بهار نیست. حال و هوا انگار توی بعد دیگری از زندگی بودن‌ست. بعدی که من فراموش کردم انتخاب کردمش و حالا دلم می‌خواست همش رو عوض کنم و برگردم به بهار ولیعصر و تجریش. به زمانیکه نامجو هنوز نامجو بود و میخوند چون است حال بستان ای باد نوبهاری و رنگ‌ها میدرخشیدند و می‌گفتی که عزیزم بهار آمده‌ست و جان در ما دوباره رویید.