فصل‌های خیلی کوتاه یا بهتر است بگم، شب‌های کوتاه

تو یه ژست بزرگی، نویسنده، بازیگر، طنزپرداز، غیرواقعی‌تر از تمام القابت، دورتر از خودت، نزدیک‌تر از سایه‌ت، یه شوخی بزرگ یا توهم سهمگین. یه سو تفاهم، یه عشق شکست خورده، یه بازنده، یه برنده در بحث کردن، یه پشیمانی بزرگ، یه آدم در حال غرق شدن. یه موج خطرناک و یه شور ناکام و دریایی‌ست اشک بین جایی که من ایستاده‌م و شبحی که تو هستی. همانقدر ناکام، همانقدر ناتمام. درست مثل آدم بدون حوا.